Son günlerde...

    Fehmicik hızla büyüyor. Ve aramızdaki iletişim güçlendikçe annelik daha güzel bir hal alıyor. El hareketleri, çıkardığı sesler, ağlamaları, mimikleri her geçen gün daha bir anlaşılır oluyor ve böylelikle ne istediğini, neye ihtiyacı olduğunu daha rahat anlayabiliyorum.

   İlk iki hafta eşimin ailesi yardımcı oldu. Onlar Trabzon'da yaşadıkları için çok uzun süre kalamadılar ve döndüler. Daha sonra benim ailem yardımcı oldu. İlk haftaların zorluklarını aşmamda gerçekten katkıları büyük. Gerçi Fehmi çok zor bir 3 ay geçirmedi. Gazını kendisi çıkarabildi, iştahı hep yerindeydi, geceyi uyuyarak gündüzü ara ara uyuyup genelde uyanık kalarak geçirdi. Tam bu noktada bi maşallahınızı alırız :) Nazara inanan biri olduğum için bu tip cümleleri kurarken çekindim hep ama yalan söylemeyi de doğru bulmadığım için gerçekleri söyleyip Allah'a şükür ettim. Bebek büyütmek gerçekten zor iş. Kafanızda her an acabayla başlayan bir sürü soru, inşallahla başlayan bir sürü cümle dolaşıyor. İnternet bazen rahatlatıyor, bazen de endişemize endişe ekliyor. O nedenle interneti düzgün kullanmak, hangi sitelere bakmak geektiğini bilmek gerçekten çok önemli. Bu hamilelik döneminde de böyle. Kadınlarkulübü sitesinde az kafaları yemedim :) Felaket tellalcılığı yapan bir sürü kadın var orda aman dikkat :)

   Son 3 haftadır Fehmi'yle evde yalnızız. Uyanık olduğu zamanlarda onu oyalamak biraz meşakkatliyse de birlikte baya eğleniyoruz. Uyku - oyun - emzirme - kucakta dolaştırma - altını alma döngüsü içinde yaşayıp gidiyoruz. Öğle araları, akşamları ve hafta sonları da babamız Fehmi'yle ilgilenirken ben de evle ilgileniyorum. (Yazar burda kendisiyle ilgilenemediğini kastediyordu. Olsundu. Ona da bir gün sıra gelirdi.)

   Gün içinde evde çok fazla televizyon açmak istemiyorum. Çünkü Fehmi hemen kafasını çevirip televizyona kitleniyor. Ben de bu nedenle telefondan ya da bilgisayardan internette dolaşıyorum. En çok da instagramda geziyorum. Hamilelik dönemimde benle aynı zamanlarda hamile olan bazı bloggerları, yazarları, oyuncuları takip etmeye başlamıştım. Şimdilerde de çocukları beraber büyütüyoruz :) Onların tecrübelerinden yararlanıyorum, bazen de çektikleri sıkıntılardan bahsediyorlar, yalnız değilmişim diyorum.

   Instagram demişken...
Son zamanlarda beni çok rahatsız eden bir durum var. İnsaların dış görünüşleriyle, inançlarıyla, yaptıklarıyla dalga geçmek, onları aşağılamak, hakaret etmek, eleştirmek çok kolay yapılabilir hale geldi. Hemen bir "dm" atıp fikirlerini mantık süzgecinden geçirmeden yazan bir sürü insan türedi. Bunları yapanlar da koca koca insanlar, anneler, öğretmenler... Ağzım açık bakakalıyorum çoğu zaman. Allah bu tip mesajlar alan insanlara büyük sabır versin. Kendimi onların yerine koyuyorum da, ben bu saygısızlığa dayanamazdım gibi geliyor.

   Bu da böyle bir yayın oldu. Biraz günlerimden bahsettim, biraz içimi döktüm. Fehmi kıpırdanmaya başladı. Birazdan uyanır. O yüzden yazımı toparlıyım.

   Kendinize,  sevdiklerinize iyi bakın.
   Sevmediklerinizi ise boşverin. Kötü söz söyleyeceğinize görmezden gelin olup bitsin.
   Çünkü dünyayı iyilik, güzellik kurtaracak.
   Sevgiler.
   Gonca